Een zaak van leven of dood!

   Michael Koster taxichauffeur van het jaar 2012

 

Wat doe je als taxichauffeur wanneer je werkgever zegt “altijd reanimeren” dus ook als de taxi klant een “Niet reanimeren” penning draagt?

Met die vraag mailde een taxichauffeur mij vandaag.

Mijn eerste reactie was dat je in de eerste plaats aan je eigen positie als werknemer moet denken dus: Doe wat je werkgever vraagt. Dan kom je niet in een conflict situatie en je kunt ook niet aansprakelijk gesteld worden. Principes en moraal beleggen namelijk geen boterham.

Daarbij vind ik het wel heel goed wanneer werknemers wat dieper nadenken over hun positie en ik heb beloofd het verder uit te zoeken en met een wat uitgebreider antwoord te komen. Wel dat antwoord deel ik dan ook graag met mijn column lezers.

Eerst is het nodig de vraag helder te krijgen.

Is de opdracht van de werkgever om altijd te moeten reanimeren een “redelijke opdracht? ”. Gedraagt de werkgever zich daarmee als goed werkgever?

En ben je nu een goed werknemer als je wel reanimeert terwijl het slachtoffer een verklaring niet- reanimeren had?

Of ben je juist een goed werknemer als je rekening houdt met de wensen van de klanten van de baas? En dus niet reanimeert als die klant een reanimeer-mij-niet verklaring draagt?

Misschien is er gewoon geen pasklaar antwoord mogelijk. en hangt het af van alle omstandigheden van het geval. Laten we hopen dat we geen werknemer treffen die door zijn werkgever ontslag op staande voet krijgt omdat hij niet heeft gereanimeerd terwijl de klant een reanimeer –me-niet verklaring had. Juridisch misschien wel erg boeiende kwestie, maar voor betrokken werknemer dan wel erg zuur.

Deze vragen heb ik voorgelegd aan de juridisch adviesgroep, dat zijn juristen die helpen bij lastige juridische vraagstukken. Via de adviesgroep kwam ik uit bij uit bij de Nederlandse Vereniging voor Euthanasie (NVVE), die de niet-reanimeren-penningen verstrekt. Die hebben het volgende staan op hun website:

‘In het handboek van het Oranje Kruis staat dat een EHBO’er de reanimatie niet hoeft te starten als de penning aanwezig is. De EHBO’er mag niet op zoek gaan naar de penning, omdat dit tijdverlies betekent. Mensen die wel gereanimeerd willen worden kunnen dan namelijk tekort worden gedaan. Mocht de EHBO’er bij het ontbloten van de borst een penning aantreffen, dan kan hij stoppen met reanimeren. Hij mag ook doorgaan tot professionele hulpverleners aanwezig zijn. De professionele hulpverlener dient de penning te respecteren en te stoppen of niet te beginnen met de reanimatie.

In de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBo) staat dat voor het in gang zetten van elke geneeskundige behandeling uw toestemming nodig is. Meestal betreft het een mondelinge toestemming. Voor een situatie waarin u deze mondelinge toestemming niet (meer) kunt geven, kunt u uw wensen vastleggen. Het recht om een behandeling te weigeren door middel van een behandelverbod (en niet-reanimerenpenning) is dus in deze wet verankerd. Een arts en (ambulance) verpleegkundigen zijn in principe verplicht deze verklaring te volgen’.

Het klopt dus wel dat alleen hulpverleners (artsen, ambulancepersoneel) verplicht zijn om de wilsverklaring van de patiënt te volgen. ‘Gewone’ EHBO’ers zijn dat niet. Die hebben de keus om, als ze zien dat iemand zo’n penning draagt, de behandeling te stoppen, of ermee door te gaan totdat ambulancepersoneel arriveert (dat dan de reanimatie niet mag voortzetten).

Maar het is wel de vraag of de werkgever die keus voor zijn werknemers mag invullen. De werkgever maakt nu voor de werknemer een morele keus. Ik denk dat de werkgever hiermee buiten zijn bevoegdheden treedt. Hij mag zijn werknemers wel opdrachten geven die met hun werk te maken hebben, ook hoe ze hun klanten moeten benaderen, wat ze aan moeten, enzovoort, maar dit is wel van een andere orde dan het wel of niet dragen van een stropdas. De instructiebevoegdheid van de werkgever strekt zich niet uit tot deze situatie.

Als er zoiets gebeurt schuift de relatie tussen chauffeur en werkgever ver naar de achtergrond. De afwegingen die de chauffeur maakt hebben weinig meer te maken met zijn werk, maar worden puur intermenselijk. De chauffeur maakt zijn eigen morele afweging over de situatie en die afweging zou strikt persoonlijk moeten zijn. Dit gaat de invloedssfeer van de werkgever te buiten. Als de werknemer besluit niet te willen reanimeren, dan zou dat geen gevolgen voor zijn baan moeten hebben. Maar beter is het niet zover te laten komen en dit aan te kaarten voordat er echt een geschil ontstaat’.

Er is dus geen pasklaar antwoord maar dankzij deze taxichauffeur is het probleem wel helderder geworden en kan gezocht worden naar een werkbare oplossing. Want bij zo een duivels dilemma steek je niet je kop in het zand. Hier dient een weloverwogen en moreel besluit genomen te kunnen worden en geen struisvogel politiek. Ik zou zeggen dat het belangrijk is om hierover met de werkgever te praten voordat de situatie zich voordoet.

 

Rufus Kohn

Taxiconsulent

kijk ook op de nieuwe FNV Taxi Youtube kanaal

Grip op roosters, rij- rusttijden en pauzes

Werk je in de taxi voor het geld, voor je passagiers of bijvoorbeeld om lekker bezig te zijn? Als je werkt dan heb je minder tijd voor privé. Daarom is in de arbowet en het rijtijdenbeuit vervoer het een en ander geregeld over jouw rechten.

Toch is het heel gek dat de wettijke regelingen in de taxi heel vaak niet toe wordt gepast. Op de vraag ” weet jij hoe laat je overmorgen klaar bent met werken kunnen 7 op de 10 taxichauffeurs geen antwoord geven. Vaak worden zij een dag van tevoren doorgebeld hoe laat zij moeten beginnen. De eindtijd horen ze wel meestal als het werk op is. Waarom weten chauffeurs niet 28 dagen van tevoren op welke dagen zij vrij zijn? Welke nadelen heeft dat op het uitbetalen van het loon en overuren? Wat is het effect thuis wanneer je afhankelijk bent van je werkgever om normale privé afspraken te maken?

Angst, misplaatste loyaliteit en onwetendheid maken het veelal moeilijk om werktijden samen met de werkgever te regelen, Je hebt daar zelf zeggenschap over, dat staat in de wet. Maar waar staat dat en hoe kun je zorgen dat je werkgever die wet naleeft? En als je erover begint, is het dan nog wel leuk om voor die baas te werken? Wordt je contract wel verlengd of wordt je nog wel opgeroepen? En je moet het werk ook samen doen met je collega’s, samen de schouders eronder en niet zo zeuren en vooral flexibel blijven want “anders moet je niet in de taxi werken” krijg je dan te horen.

De meeste werkgevers weten dat zij het werk moeten regelen binnen de tijd die met werknemers is afgesproken dat gewerkt wordt. Meestal tussen 8 à 9 uur diensttijd tegenover 15 à 16 uur tijd voor privé. In de taxi zie ik vaak 12 uur diensttijd en 12 uur privé. Zelfs 16 om 8 kom ik tegen. Maar diensttijd is niet hetzelfde als arbeidstijd. Dat laatste zijn de uren die echt betaald worden. De chauffeur die tussen 6:00 uur in de ochtend en 20:00 uur maar vier uur heeft gereden krijgt vaak alleen die vier uur betaald.

Nu de CAO Taxi de uitbetaling van overuren per drie maanden heeft geregeld zie ik ook dat chauffeurs aan het eind van een kwartaal plots niet uit-geroosterd worden of de laatste weken gewoon eerder naar huis worden gestuurd. Zo hoeft de werkgever het loon plus toeslag van 120% niet meer uit te betalen.

Er zijn heel veel goede redenen om gezonde roosters in te voeren. Maar goede roosters in deze branche zijn schaars. En toch kun je het voor elkaar krijgen dat bij jouw bedrijf ook met goede en gezonde roosters wordt gewerkt, die aansluiten op je contracturen.