De wassende taxisector

Hoe ziet de sector eruit wanneer het volwassen is?

Hoe worden problemen opgelost?

Hoe gedragen werknemers zich als de cao niet wordt nageleefd? Welke acties zijn zij bereid te voeren om het loon en andere voorwaarden te regelen. Welke strategie zetten werkgevers in om kwaliteit aan de man te brengen bij overheid en opdrachtgevers?

Wie deze vragen weet te beantwoorden helpt de sector uit haar speeltijd. Omdat er nu veel te veel spelletjes worden gespeeld, is het belangrijk dat wij allemaal over die vragen na gaan denken.
Elke klant en elke chauffeur heeft verwachtingen over kwaliteit van vervoer, het is dan ook een servicesector. Door de aren heen zijn heel wat stappen gezet om kwaliteit vast te leggen, denk daarbij aan scholing, niet iedereen is zo maar taxichauffeur. Denk aan de rijtijdenwetgeving om een uitgeruste bestuurder te garanderen. Er is veel controle, niet alleen op rijtijden maar ook op eerlijke concurrentie en naleving van de cao door vakbonden en door het sociaal fonds taxi. Er is een keurmerk door de werkgevers zelf in het leven geroepen. Maar is het volwassen gedrag om zoveel regels nodig te hebben en zoveel controle? Gezien de vele problemen waar chauffeurs mee worstelen kan de vraag zelfs gesteld worden of er genoeg (duidelijke) regels zijn en voldoende controle.
Tussen de regels lijkt ruimte gevonden te worden waarmee de bedoeling van de regels ondermijnd wordt. Waarom de regels verzonnen worden? De chauffeur en vakbond beoogt veilig, gezond werken, zekerheid van werk en inkomen. Werkgevers willen vooraf incalculeren wat zij voor vervoer gaan vragen zonder dat anderen ver onder hun prijs schieten. Dat bereiken we niet als de regels niet naar de geest worden nageleefd.
Voorbeelden zijn er te over; voor minder werken dan cao loon, meer uren werken dan uren die betaald worden, meer werken dan officieel mag, om niet te spreken van achterhouden van pensioenafdrachten om failliet te gaan en de chauffeur en de maatschappij met de brokken laten zitten. De Overheid werkt hier vrolijk aan mee. Een ondernemer lijkt heilig. Als deze het vervoer voor dubbeltje op de eerste rang belooft, gelooft de overheid dat snel. Na een faillissement wordt gewoon weer met het volgend bedrijf gestart. Het ergste wat de Overheid doet is de Flexwet in stand houden. Met die wet zijn werknemers in de sector en daarmee de hele sector zelf gedoemd op de kleuterschool te blijven. Een vast contract komt steeds minder voor. De betrokken chauffeur is een wegwerpchauffeur geworden. Natuurlijk is de chauffeur betrokken bij zijn werk maar niet meer bij het bedrijf waar hij in dienst is. Omdat de werkzekerheid zo is afgenomen durven weel werknemers niet meer op te komen voor normale rechten.
Rechten als beschikking hebben over eigen vrije tijd is heel lastig. Roosters hebben steeds vaker alleen een begintijd en in de wekelijkse rusttijd worden van chauffeurs verwacht de werktelefoon op elk moment te beantwoorden.
Recht op pauze gaat twee kanten op fout. Of er wordt helemaal geen pauze gegeven of chauffeurs worden uren stilgezet en mogen die stilstand uren later weer inhalen, anders verdwijnen vakantiedagen of wordt minder loon uitbetaald.
Werkoverleg en gewoon een nieuwsbrief van de vakbond in de kantine ophangen is vaak taboe. Verdeel en heers is het motto van veel bedrijven. Om te zwijgen van het lage aantal ondernemingsraden en personeelsvertegenwoordigingen in de taxisector.
Chauffeurs mogen niet monddood zijn. Zij moeten de informatie leveren van de behoeften van de klant. Maar wanneer bedrijven de oren sluiten omdat zij niet met dat zooitje op de werkvloer wil praten of niet de berg klachten aan kan horen dan komt de waardevolle informatie ook niet meer binnen. De klant merkt dat.
De klachten vinden altijd een weg naar buiten. Ik hoor ze regelmatig op scholen en instellingen waar klanten en opdrachtgevers de klachten ook oppikken. Daarmee verliest een bedrijf veel kredietwaardigheid. De gun-factor daalt hierdoor. Dus bij de volgende aanbesteding verliest een bedrijf het werk wanneer zij op de chauffeurs beknibbelen schieten zij in hun eigen voet.

Ik zal de antwoorden op de bovenstaande invullen. Ik ben benieuwd wat u (de lezer) als antwoord heeft.
Hoe ziet de sector eruit wanneer het volwassen is?
Klachten van chauffeurs klanten en opdrachtgevers worden als meest waardevolle bedrijfsinformatie beschouwd en dat laten bedrijven zien door problemen snel en adequaat op te lossen
Hoe worden problemen opgelost?
Systematische problemen worden systematisch aangepakt met betere, duidelijker en simpel te begrijpen regelgeving. Individuele problemen worden door mondige chauffeurs aangekaart en een eerlijke oplossing is nooit ver weg.
Hoe gedragen werknemers zich als de cao niet wordt nageleefd?
Dat wordt keihard tegen opgetreden door de sector en met een “naming en shaming” lik op stuk beleid die zelfreinigend vermogen als hoogste doel heeft
Welke actie zijn zij bereid te voeren om het loon, want daar gaat het hoofdzakelijk om in een volwassen sector?
werknemers die zichzelf serieus nemen kunnen verantwoord actievoeren om een eerlijk loon voor een professionele chauffeur
Wat is de strategie van werkgevers om kwaliteit aan de man te brengen bij overheid en opdrachtgevers?
Kwaliteitseisen aan werknemers materieel en bedrijven hebben een minimum waar de sector trots op is, met het motto: Beter duur dan niet te koop!
Op naar een volwassen taxisector.

Rufus Kohn
Taxiconsulent FNV Bondgenoten
Mail: r.kohn@bg.fnv.nl
Tel: 0302738082
Mobiel:0613159031
Link website: http://www.fnvbondgenoten.nl/taxi
Link Facebook: http://www.facebook.com/fnvtaxi
Link blog: http://www.rufuskohn.nl
Link Klachtensite voor taxichauffeurs
http://www.mommen.nl
Link caoconsulenten (leden en nog-niet-leden kunnen aan afspraak maken)
http://www.axitaxi.nu